Elke van Buul was nog nooit in Noorwegen geweest. Inmiddels wel. In 2018 is ze met ons meegegaan. Elke heeft voor ons een verslag geschreven wat begint met:

‘Het begon allemaal in november 2017. Zoals wel vaker hadden we een etentje/borreltje met vrienden. Ook hadden we het er al wel eens over gehad dat we nieuwsgierig waren naar het land en de familie van Kari.’

Het is een mooie, frisse maar zonnige maandagochtend in september.

Vandaag staat een flinke wandeltocht gepland. Niet erg lang maar best wel de hoogte in. Kari en ik gaan naar Tysnes. Dit ligt zo’n 20 minuten varen met de veerboot vanaf Os. Daar aangekomen hebben we nog een autoritje van zo’n 20 minuten om bij de wandelroute te komen. Kari wijst naar een boerderij die op een steenworp afstand ligt van waar de wandelroute start.

Op weg van Bergen naar Os stonden wij opeens vast in een file. Maar niet getreurd – het was op de rotonde bij de afslag naar Troldhaugen, het Edvard Grieg museum. Dus de keuze was snel gemaakt. Wij gaan naar het museum!

‘We parkeren de auto en lopen op ons gemak de heuvel op naar het museum. Het is een plek van serene rust.

Vanuit veel huizen in Os zie je ‘m liggen, Folgefonna. Ook vanuit het huis van ‘mor & far’, mijn ouders dus. Hoe helderder de dag, des te beter het zicht op de gletjser.

Het is een bijzondere plek. Een plek waar wij al een paar keer zijn geweest, in 2018 nog met onze vriendengroep. Met de auto langs het Hardangerfjord dan de veerboot over dit fjord naar Jondal.