Hillesvåg ullvarefabrikk

Het is maandag 23 september, een mooie zonnige dag, en we rijden vanuit Os via Bergen naar Knarvik. Onderweg blijf ik mijn ogen uitkijken. Het is voor mij de eerste keer dat ik in dit gebied kom. Kari is hier al eerder geweest en vertelt me waar ze dit van kent en wanneer ze daar is geweest. Veel uit haar jeugd natuurlijk. Leuk om deze herinneringen aan dit mooie gebied te kunnen koppelen.

Na een uurtje rijden komen we aan bij de ‘Ullvarefabrikk’. Het is stil in de auto als we het terrein oprijden. Stil omdat we beiden onder de indruk zijn van wat we zien, een 121 jaar oude wolwarenfabriek. In de loop der jaren is de fabriek uitgebreid en herbouwd in lijn met de veranderingen in tijd en trends. Maar je ziet zeker nog de kenmerken van een eeuwoude fabriek. Deze locatie herbergt alle onderdelen die nodig zijn voor de productie van wol en garen. Productie die ook nu nog steeds gedaan wordt met behulp van een machinepark dat voor het grootste deel al tientallen jaren in gebruik is.

We kijken om ons heen en zien het meteen voor ons hoe de wol, tientallen jaren over het water werd aangevoerd. De kade waar men aanlegde is er nog.

Schapenboeren uit de wijde omtrek brachten de wol met hun roeiboten naar de fabriek. De fabriek is in 1898 door Mikkel Myhr opgericht. Hij was een moedig en vastberaden man. Hij zag mogelijkheden in de textielhandel en startte zijn eigen wolfabriek. Nu zorgt de 5e generatie ervoor dat op deze plek nog steeds dezelfde werkzaamheden plaats vinden. De fabriek produceert jaarlijks een grote hoeveelheid gekaarde wol en garen van verschillende schapenrassen die op de Noorse velden grazen.

Het is moeilijk om hier niet stil te staan bij elk detail van ons bezoek. Als ik dat doe wordt dit stuk veel te lang. Dus, in vogelvlucht: Aan de zijkant van de fabriek is de ingang naar de winkel. Zodra je binnenstapt krijg je het gevoel dat je via een tijdmachine hier bent aangekomen. Oud ja dat wel, maar verzorgd en zeker niet versleten. Traditioneel én warm is een betere omschrijving. Alles hier wordt met ijver en trots gedaan. Dat zie je en dat voel je ook. Dit is dus de plek waar Margunn haar wol koopt. De wol die zij weer gebruikt voor haar polswarmers, mutsen, shawls en meer. Ik zie wollen kleding, accessoires, knopen, breinaalden, en patronen van kleding.

Via een trapje kom je in de fabriek. Een gedeelte hiervan is vrij toegankelijk voor bezoekers. Meteen valt het oog op de info/fotowand met de historie door de jaren van deze fabriek. We lopen langs de wand en absorberen de rijke historie van deze fabriek. Daar lezen we dat de boeren vroeger hun ruwe wol kwamen brengen in ruil voor garen of wollen kleding. Aan de andere kan staat een oude machine voor het kaarden van de wol. Met het kaarden worden de laatste restanten vuil verwijdert en daarna kan de wol worden gesponnen. Dit bedrijf produceert jaarlijks een grote hoeveelheid gekaarde wol en garen van schapen die op Noorse velden grazen. Het grootste deel van de productie bij Hillesvåg Ullvarefabrikk is gemaakt van Noorse wol van verschillende schapenrassen.

Bijzonder is, op dat moment zeker, dat ik een oudere man met dozen zie sjouwen. Bijzonder, omdat ik hem eerder op de infowand heb zien staan en hij ook zeker al de 70 is gepasseerd.

We kijken nog wat rond, kopen een sokkenpatroon in de winkel en staan na ongeveer een uurtje weer buiten. De zon schijnt nog steeds en onder de indruk van dat wat we hebben gezien rijden we richting Bergen.