Troldhaugen – Edvard Grieg
Als je in Bergen bent dan mag een bezoek aan het Edvard Grieg Museum niet ontbreken. Zo ook werd ik door Kari meegenomen naar deze bijzondere plek. Edvard Grieg, geboren op 15 juni 1843, bekend om zijn pianostukken, suites en liederen geldt nog steeds als dé belangrijkste Noorse componist.
Terug naar ons bezoek. Bijzonder noemde ik het al. Je kunt namelijk niet alleen het museum bezoeken, maar tevens het huis wat Edvard en zijn vrouw Nina Hagerup in 1885 lieten bouwen maar ook de bergcrypte waar zowel de as van Edvard en later ook van Nina zijn bijgezet. Het huis, zeg gerust villa, werd Troldhaugen genoemd. Edvard en Nina woonden in Troldhaugen tot Edvard op 4 september 1904 kwam te overlijden.
We parkeren de auto en lopen op ons gemak de heuvel op naar het museum. Het is een plek van serene rust. Het enige dat je hoort, als Kari niets zegt tenminste ;-), zijn de bladeren aan de bomen. We moeten even wachten totdat we in de villa kunnen want er is nog een groep toeristen binnen. Daarom lopen we eerst naar de schrijfhut (‘komponisthytten’) van Edvard. Deze ligt pal aan het water en als je door de ramen van de hut kijkt, kijk je door de ramen aan de andere kant van deze hut naar het uitzicht wat Edvard had als hij aan zijn bureau zat te werken. Een plek waar inspiratie bijna vanzelf lijkt te komen zo mooi. Als Kari naar Grieg luistert, zegt ze, voel ze door zijn muziek de Noorse natuur.
Edvard zelf staat ook nog in het brons in de tuin. Hij lijkt tevreden te kijken naar wat er met tastbare nalatenschap is gedaan.
Na een rondje om de villa gaan we er naar binnen. Direct waan je jezelf meer dan 100 jaar terug in de tijd. Het meeste van toen is er nog. De meubels, zijn piano, gewonnen awards, toen nog gewoon prijzen waarschijnlijk, schilderijen, servies, en foto’s. Veel foto’s. In het testament van Nina was opgenomen dat alleen de benedenverdieping voor het publiek opengesteld mocht worden. En zo geschiedde.
Onder de indruk van wat we binnen in de villa hebben gezien lopen we naar de bergcrypte. Via een pad tussen de bomen lopen we naar beneden, naar het water. In de bergwand is de crypte gebouwd. Veel groen, een groot meer, rust én de herinneringen van je eigen leven heel dichtbij je. Met recht een mooie vredige laatste rustplaats.
Vervolgens maken we de ronde compleet met een bezoekje aan het museum. Het is niet groot, maar het herbergt en ademt geschiedenis van een bijzonder man. We ervaren dit dan ook als een wandeling door het leven van Edvard. Ook hier weer veel foto’s, geschreven geschiedenis, kostuums van toen en nog veel meer. Meer verklap ik er niet van, want anders hoef je bijna zelf niet meer te gaan.
Voor Kari en mij was het in ieder geval een mooie afsluiter van deze dinsdag in Bergen.
